Afgelopen zondag was het precies 10 jaar geleden dat ik met mijn moeder in Pathé Spuimarkt stond voor het aanschaffen van mijn Pathé Unlimited. Voor de niet-filmliefhebbers met een Pathé Unlimited-abonnement kan je elke maand voor een vast bedrag naar de bioscoop en al 10 jaar lang mag ik met plezier gebruik maken van dit abonnement. Maar wat is er gebeurd in die 10 jaar?
De eerste paar jaar hebben mijn ouders maandelijks voor mijn abonnement betaald. Toen ik in de vierde klas van de middelbare school zat, hebben mijn ouders ooit als stimulans voor een goed rapport met minimaal alleen maar voldoendes beloofd dat ik zo’n abonnement kreeg. Ik riep namelijk al een hele tijd dat ik zo’n abonnement graag zou willen, maar ik durfde het niet zo goed. “Zou ik wel genoeg naar de bioscoop? Ga ik ook alleen als er niemand met mij mee wil/kan?” Dit waren vragen die toen door mijn hoofd gingen. Ik ben heel blij dat mijn ouders mij dit als beloning hebben gegeven, want ik weet niet of ik het anders ooit had gedaan.
De eerste paar maanden (misschien zelfs jaar) was het moeilijk om er ritme in te krijgen. Ik zat op de middelbare school en niemand van mijn vrienden had ook een abonnement. Hierdoor kon ik niet altijd even makkelijk iemand vinden om mee te nemen naar de film, want alleen gaan wilde ik in het begin absoluut niet. Wat zouden mensen wel denken? Maar op een gegeven moment moet je (denk ik) als abonnementhouder wel, want als je blijft wachten tot er eindelijk iemand kan dan kan je nooit alle films kijken die je wilt. Het is eigenlijk pure gewenning. Je moet er een keer doorheen en uiteindelijk is het ook heerlijk om te doen. In juni 2019 schreef ik hier al eens een blog over.
Mijn Unlimited-abonnement heeft me ook deels door mijn verhuizing naar Groningen geholpen. Toen ik net in Groningen woonde, kende ik niemand en dat was soms best eenzaam. Ik had studie-, huisgenoten en collega’s om me heen, maar die kende ik bijna lange na nog niet goed en beschouwde ik ook nog niet als vrienden. Mijn liefde voor de film zorgde ervoor dat ik altijd wel even de stad in ging voor een film en dat ik niet hele dagen doorbracht op mijn kamer of op school. In de eerste paar weken heb ik op een gegeven moment zes dagen achter elkaar in de bioscoop gezeten en dat is tot de dag van vandaag mijn langste reeks van meeste dagen achter elkaar in de bioscoop zitten. Ik vond het heerlijk.
In 10 jaar zie je ook heel veel films en een hele tijd heb ik ook veel van mijn tickets bewaard. Helaas heb ik zit niet van het allereerste begin meer. Ook weet ik niet meer wat de allereerste film was die ik met mijn abonnement zag. Nu hoor ik je ook vragen: “Wat is nu de beste film die je in de bioscoop gezien hebt?” Ik kan niet één film kiezen, die ik het beste vond. Wel weet ik welke films ik allemaal sinds 2013 gezien heb en heb een lijstje gemaakt met mijn favoriete film van het jaar. 2011 en 2012 heb ik ook meegenomen in het lijstje, maar bij deze twee jaren is het een gok of ik de film ook echt in de bioscoop gezien heb.
Top 10 van de afgelopen 10 jaar
2011: New Year’s Eve
2012: The Dark Knight Rises
2013: Now You See Me
2014: Gone Girl
2015: Whiplash
2016: The Danish Girl
2017: Dunkirk
2018: Love, Simon
2019: Avengers: Endgame
2020: Tenet
2021: Dune
Ga jij graag naar de bioscoop? Ik ben benieuwd wat jouw favoriete film is van het afgelopen jaar!
De Algemene Wanhoop 