Hiep Hiep Hoera voor Ma!

Mijn moeder viert haar verjaardag tegelijk met de verjaardag van Walt Disney en Sinterklaas. Elk jaar. Een mooi rijtje om in te staan, toch? Ze is dit jaar alweer 56 jaar geworden, maar is nog steeds niet volledig grijs, wat vaak tot verbazing leidt. Ze vindt zichzelf wel aardig grijs, maar het is meer een gratis versie van coup-soleil. We vieren het altijd met dubbele cadeautjes, want ze krijgt natuurlijk niet alleen verjaardagscadeautjes, maar ook cadeautjes van de Goedheiligman. Haar verjaardagscadeautjes zijn dan ook traditiegetrouw altijd verpakt in sinterklaaspapier. Mensen denken vaak dat het maar saai is om maar één keer in het jaar cadeautjes te krijgen, maar daar is ze moeder voor geworden. Dan heeft ze echt wat aan Moederdag. En daarbij die ene keer in het jaar krijg je dan wel weer dubbel zoveel.

Dus gefeliciteerd aan de vrouw die bijna nooit van mijn baksels eet, omdat ze niet van taart houdt, maar wel al mijn ingrediënten op snoept. Gefeliciteerd aan de vrouw die mij een liefde voor Elvis Presley heeft bijgebracht (zeer belangrijk in de opvoeding van een kind). Gefeliciteerd aan de vrouw die niet kan wachten tot ze de kerstboom mag opzetten, maar ook niet kan wachten tot ze hem daarna weer op zolder kan gooien. Gefeliciteerd aan de vrouw die alleen maar jongere broertjes heeft, die allemaal boven haar uittorenen. Gefeliciteerd aan de vrouw die tot aan haar dood de pannen na het avondeten uit zal slikken. En gefeliciteerd aan de vrouw bij wie ieder sinterklaasgedicht begint met: “Allereerst, hartelijk gefeliciteerd.”

Toen mijn ‘moederschip’ (zoals ik haar graag noem) 50 werd, moest er natuurlijk een Sarah-pop in de tuin vonden wij. Die Sarah was geen standaard opblaaspop die vaststaat met touwtjes. Dat is maar goed ook, het was die dag code rood wegens een zware storm waarbij de dakpannen van het dak vlogen. Mijn moeder heeft ruim 20 jaar leiding gegeven aan een zwemclub voor mensen met een beperking, dus we vonden dat Sarah daar wel op aangepast moest worden. Daarom stond er op de ochtend van haar 50^ste verjaardag een paspop in de tuin. Die paspop had één van mijn moeders oude badpakken aan en stond achter een oude rolstoel. De paspopversie van mijn moeder had ook een pruik op die in de verte leek op de haardos van moeders. Blijkbaar leek het van een afstand echt heel erg op mijn moeder, want de overbuurman was behoorlijk verward en vroeg zich af wat mijn moeder in godsnaam op 5 december, in haar badpak, met code rood in de voortuin deed. Hij zwaaide naar paspopversie van moeders, maar snapte niet goed waarom ze niet terug zwaaide. Laten we zeggen dat er die dag veel getoeterd is naar die gekke Anita in haar badpak in december…