December zit vol verrassingen. Zo viel op 5 december de stroom uit in Haren, wat in het plaatselijke zwembad voor grote onrust en algemene wanhoop zorgde. Ik kon zelf het zwembad niet in, omdat het licht uit was, de pompen het niet deden en er geen water meer uit de douches stroomde. Terwijl ik besloot om even op een stoel te gaan zitten afwachten, genoot ik van het tumult.
Druppelsgewijs komen de leden van een oude-dames-zwemgroepje uit de kleedkamers.
“Kunnen we hier ook koffie krijgen?”
“Nee mevrouw, het koffieapparaat werkt ook op elektriciteit.”
“We zijn verdomme ook overal afhankelijk van.”. Krakend en zuchtend trekt ze haar jas aan. “Kijken of thuis de boel het nog wel doet. Joe!”.
De andere leden gaan rond een tafel achter mij zitten en bieden mij ook kruidnoten en chocolade aan. Ik hoor een vrouw haar stroomstoringtrauma delen.
“Ik had dus een keer voor 100 euro allemaal stukken koe gekocht. Had ik in de vriezer gedaan, maar toen viel de stroom dus uit. Kon ik die hele koe weggooien!”
“Och, dat meééén je niet!”
“Ja, echt wel. Nou, bij die koe heb ik dus nooit meer iets gekocht.”
“Maar die koe kan er toch niets aan doen?”
“Nee, maar je krijgt helemaal niets vergoed.”
“Nee klopt, de overheid doet er niets aan.”
Zo zie je maar wat een tekort aan koffie en het niet kunnen föhnen van je haar teweeg kan brengen. Ik ben maar weer op mijn fiets naar huis gestapt, die was niet afhankelijk van elektriciteit. Aangezien ik niet kon sporten, heb ik thuis maar een bak kruidnoten leeggegeten. Toen ik die op had, deden de koelkast en het koffiezetapparaat het alweer. Gelukkig lagen er in mijn vriezer geen koeien.
Deze week maar weer proberen.
LikeLike