Foodporn bij FG restaurant

Op 22 december waren mijn ouders 25 jaar getrouwd en om dat te vieren gingen zij met mij en mijn vriend uiteten bij FG restaurant. Een restaurant waar mijn ouders en ik anderhalf jaar geleden al eens gegeten hadden en om ver geblazen waren door het eten dat toen zo goddelijk was. Één van de redenen dat ik heel erg naar dit etentje uitkeek. De vorige keer wist ik niet zo heel goed wat ik moest verwachten en was ik ondersteboven van alles, omdat dit een hele erge indruk op mij achterliet. Nu ging ik er iets relaxter en enthousiaster heen, maar alsnog was het een hele ervaring die ik nu graag met jullie deel.

Als je het restaurant binnenkomt, word je begroet door leuke obers die je jas aannemen. Op dit punt verschilt het nog niet heel erg met een ander restaurant, word je gewoon naar je plaats gebracht en word er gevraagd wat je wilt drinken. Maar daarna begint de avond. Na het kiezen van je menu, krijg je eerst een heel ratjetoe aan amuses, voordat je eigenlijk aan het echte eten begint. Mijn favoriete amuse van de vorige keer kreeg ik nu weer en dat was een hoorntje met piccalillyijs en knettersnoep. Zo ontiegelijk lekker en eigenlijk nog een van de simpelste dingen van de avond, gok ik. Daarna kregen we nog een soort van soesje met iets erbij en een gelei met schuim, ganzenlever en nog iets. Zo lekker. De enige omschrijving die alle amuses eigenlijk nodig hebben.

Tijdens het eten van de amuses gebeuren er ook nog wat andere dingen. Er kwam namelijk een doos met twaalf soorten pepers op tafel waar je een eigen mixt van mocht maken om op je brood te doen met de lekkerste boter (ever!), Spaanse olijfolie en Himalayazout. Heel leuk en iets dat je niet zo snel in een ander restaurant doet. Daarna kregen we een andere doos met twaalf verschillende soorten zouten en ik koos Diamond Salt, want hé diamonds are a girls bestfriend. Maar wat ik eigenlijk het leukste vond dat er gebeurde voordat de maaltijd echt begon, was dat er een ober kwam met een selectie van verschillende messen. François Geurds (de chef van het restaurant) spaart messen en je mocht een mes uitkiezen om die avond te gebruiken. Ik koos er een met een marmeren heft en het liefst had ik hem mee naar huis genomen, want ik vond hem echt heel mooi.

Toen begon het vijf gangen avontuur. De eerste gang bestond uit zwartgeblakerde knolselderij met een beurre blanc, een vinaigrette met 43 (!) verschillende kruiden en kaviaar. Het zag er niet alleen heel lekker uit, maar dit was by far mijn favoriete gang van de hele avond. Knolselderij is nu niet een groente die ik heel lekker vind en snel zelf klaar maak, maar hoe deze gegaard was en alles eromheen was zo lekker dat ik nu zelf misschien ook wel eerder knolselderij zou eten. De combinatie van alle smaken paste zo goed bij elkaar. Ik zou dit denk ik wel elke dag kunnen eten.

Daarna kwam een gang waar kreeft op drie verschillende manieren te proeven was. Voor deze uitleg verwijs ik je naar foto 8 in de slideshow. Helemaal links zie je een cracker met fijne gesneden kreeft, in het midden zie je kreeft met een vinaigrette en rechts kreeft met kaviaar en een saus/bouillon (ik weet het niet zo goed meer). Weer heerlijk. Kreeft had ik tot mijn vorige bezoek aan dit restaurant nog niet eerder geproefd en dit was de eerste keer sinds die keer en weer vond ik de smaak zo delicaat en lekker. Je merkt echt dat het een product is dat je zelf niet zo snel zal kopen, want het is prijzig. In zo’n restaurant als FG maken ze het natuurlijk ook op een hele lekkere manier en is het anders dan dat je het thuis zou maken.

Het derde voorgerecht bestond uit paling, scheermessen en een schuim. Mijn ouders en vriend waren geen fan van de scheermessen, maar ik vond het wel erg lekker. Scheermessen vergelijk ik een beetje met coquilles. Het zijn allebei schelpdieren en hebben allebei niet zo heel veel smaak van zichzelf en krijgen door de rest van het gerecht smaak. Ik weet niet of deze vergelijking klopt, maar op deze manier klopte het voor mij.

We zijn nu bij het hoofdgerecht aangekomen en dat is echt een ervaring die je moet meemaken. François Geurds is namelijk één van de zeven restaurants in Europa die gekwalificeerd is om Kabu beef te mogen serveren. Dit is een speciale vleessoort van een zwarthuidige rund uit Japan, die bekend staat om een erg hoog vetpercentage, namelijk 50%. Hierdoor is het vlees echt werkelijk waar het lekkerste vlees dat je ooit gegeten hebt en het is ook niet voor niks klasse A4, dit is het beste vlees ter wereld zo’n beetje. Het is enorm mals en ondanks dat het dus 50% vet is, merk je dat niet helemaal bij het proeven. Het is wat vettiger dan ander vlees. Daarbij wordt de beste aardappelpuree geserveerd die ik ken en de beste bereiding van sukade. Alle smaken zijn heel krachtig, maar passen zo goed bij elkaar. Ook dit zou ik elke dag kunnen eten. Het Kobu beef wordt ook op twee manieren geserveerd. Op het bot ligt een deel dat geroosterd is en in het kommetje is het (dacht ik) een soort van ingemaakt waardoor het sappiger is. Dit gerecht is een echte aanrader! Als afsluiter van dit gerecht krijg je nog een toastje met een steak tartaar van Nederlandse runderen. Dit is heel fris na alle zware smaken van het hoofdgerecht.

Voordat we naar de nagerechten gaan, krijgen we eerst nog een kaasplankje. Hier kan ik niet veel over kwijt, want ik weet echt niet meer wat voor kazen we allemaal kregen, maar ze waren heerlijk! Naast de kazen kreeg je ook noten-vruchtenbrood, popcorn, druiven, noten en crackers. Als liefhebber van kaas vond ik vooral de wagen heel leuk met alle kazen erop. Het liefst had ik die hele wagen mee naar huis genomen.

We zijn aangekomen bij nagerecht één. Deze is zo simpel, maar zo heerlijk. Warme macadamianoten met ganzenlever, vanille-ijs en Masia el Altet (een bepaalde soort olijfolie). Je zou denken olie en vanille-ijs? Dat is toch geen combinatie? Het moeilijk uit te leggen waarom dit echt een heerlijke combinatie is, dus ik begin er niet echt aan. Alle smaken kloppen gewoon en dat is voor mij vooral bij een nagerecht erg belangrijk.

Nagerecht twee is deels bedrog en deels heerlijkheid. Je krijgt een glaasje met wat je denk een drankje. Bij de uitleg wordt er verteld dat het dropshot is waar de kleurstof van gescheiden is en je dus gefopt wordt. Alles doet je denken aan dropshot, behalve de kleur want die is namelijk transparant. Die kleurstof is gebruikt voor de coating van de mousse, die smaakt naar banaan. Hierbij zit krokante venkel en trekdrop-ijs. Vooral het trekdrop-ijs is verrassend, want je verwacht niet dat drop ook lekker smaakt in een andere vorm en deels smaak. Buiten de smaken ziet dit gerecht er heel leuk uit en is het een lekkere afsluiter.

Als je denkt dat er geen eten meer komt, wordt je nog verrast door lekkere chocoladetruffels, cake (gok ik), mango-ijs en noga. Wat voor een leuke afsluiter zorgt is dat als je thee bestelt er een hele kar aankomt met allemaal verschillende potjes. Er wordt dan gevraagd waar je van houdt en dan komen er allemaal verschillende smaken op tafel waar je aan mag ruiken en uit mag kiezen. Ook is er nog een bepaalde theeceremonie waarop deze gemaakt wordt en krijg je een zandloper voor de perfecte trektijd.

En kom je erachter dat het bijna twaalf uur ’s avonds is en dat je al sinds half zeven in een restaurant zit en je de beste tijd van je leven hebt gehad en zo veel lekkers hebt gegeten. Je moet dan nog naar huis, maar eigenlijk wil je gewoon in dat restaurant blijven en hopen dat er nog een ronde komt.

Advertentie